جایگاه امر‌به‌معروف و نهی‌از‌منکر از منظر امام خامنه‌ای
Article data in English (انگلیسی)
امر به معروف و نهی از منکر در واقع به نوعی زیربنای همة حرکات اجتماعی اسلام است که «بِها تُقامُ الفَرائِض» (کافی، ج ۵، ص ۵۶)؛ با آن همة فرائض و واجبات برپا می شود. امر به معروف یعنی همة مؤمنان در هر نقطه ای از عالم که هستند، موظّفند جامعه را به سمت نیکی، به سمت معروف، به سمت همة کارهای نیکو حرکت دهند، و نهی از منکر یعنی همه را از بدی ها، از پستی ها و پلشتی ها دور بدارند.
|
مهم ترین قلم امر به معروف و نهی ازمنکر عبارت است از امر به بزرگ ترین معروف ها و نهی از بزرگ ترین منکرها. بزرگ ترین معروف ها در درجة اول عبارت است از: ایجاد نظام اسلامی و حفظ نظام اسلامی××× |
این معنای مهم امر به معروف و نهی از منکر را نباید به مسائل زیر نصاب اهمیّت منحصر کرد؛ بعضی تصور می کنند امر به معروف و نهی از منکر منحصر می شود به اینکه انسان به فلان زن یا فلان مردی که یک فرع دینی را رعایت نمی کند، تذکر بدهد؛ البته اینها امر به معروف و نهی از منکر است؛ اما مهم ترین قلم امر به معروف و نهی از منکر نیست. مهم ترین قلم امر به معروف و نهی ازمنکر عبارت است از امر به بزرگ ترین معروف ها و نهی از بزرگ ترین منکرها. بزرگ ترین معروف ها در درجة اول عبارت است از: ایجاد نظام اسلامی و حفظ نظام اسلامی؛ این امر به معروف است. معروفی بالاتر از ایجاد نظام اسلامی و حفظ نظام اسلامی نداریم؛ هر کسی که در این راه تلاش کند، امر به معروف است؛ حفظ عزّت و آبروی ملت ایران، بزرگ ترین معروف است. معروف ها اینها هستند: اعتلای فرهنگ، سلامت محیط اخلاقی، سلامت محیط خانوادگی، تکثیر نسل و تربیت نسل جوان آماده برای اعتلای کشور، رونق دادن به اقتصاد و تولید، همگانی کردن اخلاق اسلامی، گسترش علم و فناوری، استقرار عدالت قضایی و عدالت اقتصادی، مجاهدت برای اقتدار ملت ایران و ورای آن و فراتر از آن،
|
تضعیف نظام اسلامی |
اقتدار امت اسلامی و تلاش و مجاهدت برای وحدت اسلامی؛ مهم ترین معروف ها اینهاست و همه موظّفند در راه این معروف ها تلاش کنند؛ امر کنند.
نقطة مقابل اینها هم عبارت است از منکرها. ابتذال اخلاقی منکر است؛ کمک به دشمنان اسلام منکر است؛ تضعیف نظام اسلامی منکر است؛ تضعیف فرهنگ اسلامی منکر است؛ تضعیف اقتصاد جامعه و تضعیف علم و فناوری منکر است؛ از این منکرها باید نهی کرد. اولین امر به معروف هم خود ذات مقدس پروردگار است که می فرماید: «اِنَّ اللهَ یَأمُرُ بِالعَدلِ وَالاِحسانِ وَایتآئِ ذِی القُربی وَیَنهی عَنِ الفَحشآءِ وَالمُنکَرِ وَالبَغی» (نحل: 90)؛ در حقیقت خدا به دادگری و نیکوکاری و بخشش به خویشاوندان فرمان می دهد و از کارهای زشت و ناپسند و ستم باز می دارد. خدا امر به معروف و ناهی از منکر است؛ معروف ها هم مشخص شده اسـت؛ مـنکرها هـم مـعلوم شـده اســت.
وجود مقدس پیامبر معظّم اسلام صلی الله علیه و آله از برترین آمران به معروف و ناهیان از منکر است؛ آیة قرآن [می فرماید]: «یَأمُرُهُم بِالمَعروفِ وَینهاهُم عَنِ المُنکَر» (اعراف: 157)؛ [همان پیامبری که] آنان را به کار پسندیده فرمان می دهد، و از کار ناپسند باز می دارد. ائمّه علیهم السلام بزرگ ترین آمران به معروف و ناهیان از منکرند؛ در زیارت می خوانید: «اَشهَدُ اَنَّکَ قَد اَقَمتَ الصَّلاةَ وَآتَیتَ الزَّکاةَ وَاَمَرتَ بِالمَعروفِ وَنَهَیتَ عَنِ المُنکَر» (کافی، ج 4، ص 570)؛ شهادت می دهم که نماز را به پا کردی و زکات را پرداختی و امر به معروف و نهی از منکر کردی. مؤمنین و مؤمنات در هر نقطه ای از جهان اسلام آمران به معروفند که فرمود: «وَالمُؤمِنونَ وَالمُؤمِناتُ بَعضُهُم اَولیآءُ بَعضٍ یَأمُرونَ بِالمَعروفِ وَیَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ وَیُقیمونَ الصَّلوةَ وَیَؤتونَ الزَّکوة» (توبه: 71)؛ و مردان و زنان با ایمان، دوستان یکدیگرند، که به کارهای پسندیده وامی دارند، و از کارهای ناپسند باز می دارند، و نماز را برپا می کنند و زکات می دهند.
